Σχόλια τινά περί τής Ελληνικλ Γλώσσης – 1ον

από Σφακιανός Σαβ Αυγ 07, 2010 5:20 pm

Διάβασα στην ιστοσελίδα http://www.astron.gr/comp_lang_gr.htm, ένα άρθρο περί της επαναφοράς της «καθομιλουμένης», (όπως ελέγετο η γλώσσα των εφημερίδων, πρίν από το γλωσσικό πραξικόπημα» της καθιέρωσης της δημοτικής από τον Γ. Ράλλη) και της επαναφοράς συγχρόνως του πολυτονικού συστήματος.

Συμφωνώ κατ' αρχήν (εν γένει) με το γενικότερο πνεύμα του αρθρογράφου πλην της επαναφοράς του πολυτονικού συστήματος, το οποίο υποχρεωθήκαμε να μαθαίναμε στο σχολείο καίτοι ήταν άχρηστο κι ανώφελο και μετά μας πήρε καιρό το να εξοικειωθούμε με το μονοτονικό, πλήν όμως, στο τέλος το καταφέραμε και λυτρωθήκαμε από επαχθείς κι αλυσιτελείς σημειολογίες.

Στην αρχαιότητα η ελληνική γραφή ήταν μόνο κεφαλαιογράμματη και χωρίς τόνους. Το πολυτονικό σύστημα "εφευρέθηκε" από τον Αλεξανδρινό γραμματικό Αριστοφάνη τον Βυζάντιο (τέλος 3ου - αρχές 2ου αιώνα π.Χ.) (αβέβαιη είναι η πατρότητα των πνευμάτων, αν και ίσως να ήτανε και αυτά εφεύρεση του ιδίου), με σκοπό την πιστότερη απεικόνιση του μέτρου στο έργο του Ομήρου και των μελικών ποιητών.
Λόγω της αντικαταστάσεως του μουσικού τονισμού από το δυναμικό ήδη από τα ελληνιστικά χρόνια, η ανάγνωση των κλασικών κειμένων είχε καταστεί ιδιαιτέρως δύσκολη και οι μελετητές χρειάστηκαν κάποια διακριτικά σημάδια για να αναγνωρίζουν τις λέξεις και να αποδίδουν το μέτρο ορθώς. Έτσι καθιερώθηκε σταδιακά η "εφεύρεση" του Αριστοφάνη του Βυζάντιου, η οποία, όμως, χρησιμοποιήθηκε μόνο σε ορισμένα λογοτεχνικά έμμετρα έργα και μάλιστα καθόλου συστηματικώς.
Χρειάστηκαν δέκα ολόκληροι αιώνες για να αρχίσει να γενικεύεται και μόνο τον 10ο μ.Χ. αιώνα είχε πια καθιερωθεί συστηματικώς σε όλα ανεξαιρέτως τα , αρχαιοελληνικά και μη, κείμενα στο πλαίσιο του λεγόμενου "πρώτου βυζαντινού ουμανισμού".
Όμως, σήμερα, δεν υπάρχει κανένας λόγος διατηρήσεως ή επαναφοράς του πολυτονικού συστήματος διότι η νεοελληνική γλώσσα είναι "επίπεδη" κι ομοιόμορφη στην προφορά της χωρίς υγρά "λ", βαθιά φωνήεντα (όπως η Γαλλική, Αγγλική, Γερμανική και Σλαβικές γλώσσες) και άφωνα φωνήεντα, όπως αυτά της Αγγλικής, Γαλλικής κλπ έτσι ώστε να απαιτηθεί η ύπαρξη καθοδηγητικής σημάνσεως με πνεύματα και τονικά σύμβολα.

(Άν σας ενδιαφέρει... Συνεχίζεται)