ΛΑΔΕΝΙΑ Νο. 2

από **EfiK** Τρι Νοε 01, 2011 1:41 am

Η γνωστή Κιμωλιάτικη συνταγή, κατά μία έννοια η ...ελληνική πίτσα! Οπου βέβαια μπορούμε να τη φορτώσουμε με ότι ακριβώς μας κάνει όρεξη, στην συγκεκριμένη περίπτωση ήθελα να τσεκάρω τη ζύμη και απλά της έβαλα κρεμμυδάκι ξερό και ντομάτα περασμένα στο ελαιόλαδο και αλατισμένα κανονικά, με φρέσκο δενδρολίβανο και ριγανούλα ξερή που μοσχοβόλαγε!

Υλικά

750 γρ. αλεύρι ζυμωτό (μύλοι Αγ. Γεωργίου το πορτοκαλί)
1 φακελάκι ξερή μαγιά
1/2 κ. γλ. ζάχαρη
4 κ. σ. ελαιόλαδο
1 κ. γλ. αλάτι
νερό χλιαρό όσο πάρει (1 1/2 ποτήρι μου το πήρε όλο)

3 ντομάτες σε φέτες
3 κρεμμύδια ξερά σε ημισέλινα
ρίγανη και δενδρολίβανο
χονδρό αλάτι και πιπέρι

Εκτέλεση

Κοσκινίζουμε σε μπωλ το αλεύρι και βάζουμε στη μέση τη μαγιά και τη ζάχαρη. Ανακατεύουμε με το χέρι, προσθέτουμε το ελαιόλαδο και αρχίζουμε να ζυμώνουμε για να έχουμε μία υποψία τριφτού μίγματος, όσο γίνεται δηλαδή γιατί το ελαιόλαδο είναι λίγο, δεν ενώνεται το υλικό. Μετά αρχίζουμε να προσθέτουμε σιγά-σιγά το νερό και το αλάτι, ζυμώνουμε λίγο μέχρι να έχουμε εύπλαστη ζύμη που να μην κολλάει στα χέρια και την τοποθετούμε σε λαδωμένη λεκανίτσα και σκεπάζουμε, αφήνοντάς την καμιά ώρα περίπου να διπλασιαστεί.

Οταν γίνει η ζύμη μας, την τοποθετούμε σε λαδωμένο μεγάλο ταψί (εγώ έβαλα το πολύ μεγάλο ρηχό-στρογγυλό που κάνουμε τις σπανακόπιτες, νομίζω 40αρι είναι, ίσα ισα χωράει στο φούρνο, αν μπει σε πιο μικρό θα σας βγει πολύ χοντρή η πίτα, μοιράστε το) και δουλεύουμε τη ζύμη να απλωθεί σε όλο το ταψί μας.

Από πάνω ρίχνουμε παντού τις ντομάτες, τα κρεμμύδια και ρίγανη με δενδρολίβανο, χονδρό αλατάκι και λίγο πιπεράκι ακόμα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 50 λεπτά.

Ετοιμοι! Αν επιθυμούμε, τρίβουμε και φετούλα, βάζουμε πιπεριές και γενικά παίζουμε με τη γέμιση.
Αν βάλουμε φετα, προσέχουμε πως αλατίζουμε τις ντομάτες μας.
Πεντανόστιμη και παρόλο που έχει πολύ κρεμμύδι, μου δήλωσαν ήδη τα πιτσιρίκια ότι την θέλουν και για φαγητό στο ολοήμερο!!! Δεν το περίμενα λόγω κρεμμυδιού αλλά με εξέπληξαν ευχάριστα!

Η ζύμη είναι της Αργυρούς, και πλέον κρατιέται σαν σιγουράκι για διάφορες παρασκευές.