ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ

Χειμωνας του '83 στο στρατοπεδο της Θηβας οντας φανταρος πεντε μηνων βρισκομαι να φυλαω σκοπια γερμανικο νουμερο.. για οσους ξερουν στην πιο απομακρυσμενη σκοπια του στρατοπεδου.
Θυμαμαι εκεινο το βραδυ σαν να ηταν χθες..βροχερο,παγωμενο,και χωρις καθολου φεγγαρι...
πισω μου φανταζαν αρκετα μακρια τα φωτα του στρατοπεδου..μπροστα μου ειχα σε αποσταση περιπου εικοσι μετρων τα συρματοπλεγματα που οριοθετουσαν τον χωρο,μετα δε υπηρχαν αγροι και στο πολυ βαθος φαινοντουσαν αχνα μεσα στην υγρασια της υπαιθρου τα φωτα της Εθνικης οδου Αθηνων- Λαμιας.
Αν και η σκοπια ηταν τοποθετημενη σε ψηλο σημειο οπου κατω απο αλλες συνθηκες θα εποπτευα πολυ καλα τον γυρω χωρο, εκεινο ομως το συγκεκριμενο βραδυ η ορατοτητα μου δεν ξεπερνουσε το πολυ τα πεντε μετρα.
Θυμαμαι αυτο που μπορουσα να ξεχωρισω ηταν μονο τα περιγραμματα των θαμνων που υπηρχαν στον περιβαλλοντα χωρο,καθως και τα δυο βαρελια γεματα με νερο που υπηρχαν σε καθε σκοπια σε περιπτωση πυρκαγιας.
Να σημειωσω δε οτι δεν ηταν ουτε η πρωτη..αλλα ουτε και η τελευταια φορα που ημουν σκοπος σε αυτη την συγκεκριμενη σκοπια και τη ιδια ωρα.Ηταν ομως η μοναδικη φορα οπου οι συνθηκες ηταν ιδιαιτερες τοσο για μενα οσο και για τον χωρο.
Συνηθως οταν μου επεφτε να φυλαξω αυτο το συγκεκριμενο νουμερο παντα γκρινιαζα..την συγκεκριμενη μερα ομως κατι συνεβει σε καποιον συναδελφο φανταρο και οικειοθελως ενω ειχα εξοδο με διανυκτερευση εκεινη την νυχτα προτιμησα να μεινω μεσα και να παρω την θεση του στην εν λογω σκοπια.

Συμπτωση για οσα θα επακολουθουσαν ποιος ξερει?

Ηταν δυο και μιση..ειχα μια παρα πολυ καλη διαθεση..αγνωστο για ποιον λογο, καπνιζα παρανομα μεσα στην σκοπια και με το τσιγαρο προς τα μεσα στην χουφτα για να μην φαινεται η καφτρα του απο μακρια,και σιγοτραγουδουσα ενα αγαπημενο τραγουδι.
Ειχα την αισθηση ομως οτι βρισκομουν στην μεση του πουθενα..κατι οι συνθηκες..κατι το τοπιο με προδιεθεταν να αισθανομαι ετσι.
Καποια στιγμη αποφασισα να κανω την επιβεβλημενη βολτα γυρω απο την σκοπια και σε ακτινα δεκα μετρων για να δω οτι ολα βαινουν καλως.Ολα την πολυ σκοτεινα...και υπηρχε απολυτη σιωπη..νεκρικη θα ελεγα.
Θυμαμαι την ωρα κοιταζοντας με τον αδυναμο φακο το ρολοι μου ηταν τρεις παρα δεκα,δεν εκανα παραπανω απο πεντε λεπτα για να διανυσω τον συγκεκριμενο χωρο που ανεφερα πριν,οταν ξαφνικα τη στιγμη που επεστεφα στην σκοπια αντιλαμβανομαι ενα πολυ δυνατο φως να φεγγει τον περιβαλλοντα χωρο και να βρισκεται ακριβως απο πανω μου.
Σηκωσα το βλεμμα μου να δω τι συμβαινει αλλα ηταν τοση δυνατη και λαμπερη η ενταση του φωτος που εκτος του οτι δεν διεκρινα τιποτα..ενοιωσα μια στιγμιαια τυφλωση.
Το πρωτο πραγμα που προσπαθησα να κανω ενστικτωδως ηταν να μπω στην σκοπια και να ειδοποιησω με το μαγνητικο τηλεφωνο τον αξιωματικο υπηρεσιας για το συμβαν...το τηλεφωνο ομως δεν λειτουργουσε αυτα τα ενσυρματα με τις εναεριες συνδεσεις καλωδια,μαγνητικα τηλεφωνα συχνα πυκνα δεν λειτουργουσαν.
Ξαφνικα κι ως δια μαγειας το φως εξαφανιζεται οπως ακριβως ειχε εμφανισθει απο το πουθενα.
Οταν περασε η εκπληξη της πρωτης στιγμης αποφασισα να βγω και παλι απο την σκοπια..εδω θελω να πω οτι το εν λογω συμβαν δεν ειχε διαρκεια πανω απο δεκαπεντε εικοσι το πολυ δευτερολεπτα..βγαινοντας λοιπον εξω ερχομαι αντιμετωπος με μια δευτερη εκπληξη,κατι το φωτεινο απο μια αγνωστη πηγη φωτος ερχοταν απο την μερια των συρματοπλεγματων προς το μερος μου..
..χρησιμοποιωντας τη λογικη, προσπαθησα να κρατησω την ψυχραιμια μου.

Αυτο λοιπον το απροσδιοριστο "κατι" φωτεινο επαιρνε σχημα οσο με πλησιαζε..ηταν ενα κοριτσακι που το φορεμα του λαμπυριζε και ηταν καταφωτεινο- αγνωστο πως μεσα στο πυκνο σκοταδι εκεινης της βροχερης νυχτας.
Πλησιαζοντας μου απλωσε το χερακι της και μου προσφερε ενα λουλουδι,ενστικτωδως απλωσα κι εγω το δικο μου χερι παιρνωντας το λουλουδι.
Στην συνεχεια αυτο που συνεβει ηταν κατι το ακατανοητο για εμενα, αρχισαμε να συνομιλουμε με εναν πολυ ιδιαιτερο τροπο,ακουγα τα λογια της αλλα οχι με τον τροπο που συνομιλουν δυο ανθρωποι ..ακουγα τη φωνη της και αυτα που μου ελεγε μεσα στο κεφαλι μου..ενω η ιδια διαβαζε την σκεψη μου και απαντουσε στα ερωτηματα μου..αυτος ο περιεργος τροπος επικοινωνιας δεν κρατησε πολυ ωρα..μου ελεγε να μην φοβαμαι..οταν την ρωτησα ποια ηταν και πως βρεθηκε εκει η απαντηση της ηταν οτι ηλθε να με δει...μου ειπε ακομη οτι ηταν αγεννητη και οτι θα ειναι παντα διπλα μου...οταν τη ρωτησα απο που ερχεται..και ποτε προκειται να γεννηθει,η απαντηση που πηρα ηταν οτι ερχεται απο πολυ μακρια..και οτι οταν γεννηθει θα το καταλαβω.

Φευγοντας μου αφησε ενα μαντηλακι που κρατουσε στα χερια της...αυτο το μαντηλακι το κρατω μεχρι και σημερα φυλαγμενο καλα δεν το εχει δει κανεις και ουτε προκειται,ειναι κατι που το θεωρω κατι πολυ προσωπικο..κατι που ανηκει μονον σε μενα,κατι που η μοναδικοτητα του με εχει σημαδεψει μεχρι και σημερα.,και οσο και εγωιστικο να ακουγεται δεν θελω να το μοιρασθω με κανεναν.
Εφυγε οπως ηλθε περνωντας μεσα απο τα συρματοπλεγματα..παντα φωτεινη..και χαθηκε στο πυκνο σκοταδι.
Η επομενη ημερα ηταν για μενα μια ημερα περισυλλογης..δεν ανεφερα το συμβαν σε κανεναν για
ευνοητους φυσικα λογους.Ουτε κανεις φυσικα αντιληφθηκε το παραμικρο.
Ειχα αποφασισει να αποδεχθω το γεγονος ως κατι το μοναδικο που μου συνεβει χωρις εκλογικευσεις αφου μαλλον αυτες δεν χωρουν παντου.
Ενοιωσα και νοιωθω ομως τυχερος γι'άυτο που εζησα.Ξερω οτι θα μενει και θα κατοικει για παντα στην ψυχη μου..και στην ζωη μου οπως αποδειχθηκε αργοτερα.
Θα μενει για παντα στην ζωη μου ως ενα ξεχωριστο και πολυτιμο δωρο σαν ενα λαμπερο και παιχνιδιαρικο φωτακι που θα αναβοσβηνει πονηρα οποτε θα προσπαθω να βρω λογικες εξηγησεις εκει οπου δεν χωρουν.


Υ.Γ(1)..Δεν ειμαι θρησκοληπτος για να εξηγησω αυτο το συμβαν σαν καποιου ειδους θεικη παρεμβαση..οσοι με γνωριζουν ξερουν οτι δεν πιστευω καν σε καμμια θρησκεια και σε κανενα δογμα ειτε θρησκευτικο ειτε παραθρησκευτικο..η δικη μου φιλοσοφια..και κοσμοθεωρια ειναι ενταγμενη αλλου.

Υ.Γ(2)..Απο την ιδιοτυπη συνομιλια που ειχα με το κοριτσακι..με αυτην την οντοτητα πειτε την οπως εσεις θελετε εχω παραληψει εσκεμμενα μια φραση.Μια φραση που ειχε και εχει μεγαλη σημασια στην ζωη μου και την θεωρω σαν ενα φαρο που οδηγει την ζωη μου στις δυσκολες στιγμες.....

NOSTOS

Γιάννη είσαι από τους τυχερούς, κατ' εμέ, που έζησαν μια τέτοια εμπειρία. Θεωρώ ότι η επαφή με το άγνωστο ήταν πάντα κάτι που μας έλκυε και θα εξακολουθεί να συμβαίνει. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα ήθελα να είμαι στη θέση σου, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά σε γενικότερα πλαίσια θα ήθελα να είχα ζήσει κάτι ανάλογο, για την εμπειρία κι όχι μόνο.

Ρενακι στην ερωτηση που μου εκανες απαντησα στο blog..δεν ξερω αν την ειδες.

Όχι, πάω..

Γιάννη έχεις δίκιο...η φράση σου "βρισκομαστε σε μια αγνωστη γη..μια αγνωστη γη που δεν τη ξερουμε που ομως αυτη μας γνωριζει" για μένα τα λέει όλα.

Rena έγραψε:Γιάννη είσαι από τους τυχερούς, κατ' εμέ, που έζησαν μια τέτοια εμπειρία. Θεωρώ ότι η επαφή με το άγνωστο ήταν πάντα κάτι που μας έλκυε και θα εξακολουθεί να συμβαίνει. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα ήθελα να είμαι στη θέση σου, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά σε γενικότερα πλαίσια θα ήθελα να είχα ζήσει κάτι ανάλογο, για την εμπειρία κι όχι μόνο.

....
Ρενακι ηταν πραγματικα μια απιστευτη και συγκινησιακη εμπειρια..ισως η πιο περιεργη απο αυτες που εχω ζησει.οσον αφορα αν ηθελες να ησουν στην θεση μου..δεν ξερω σιγουρα ομως αυτο που εχω μαθει απο αυτες τις εμπειριες ειναι οχι να φοβομαστε το υπερφυσικο αλλα να το σεβομαστε διοτι εχουμε να κανουμε μα αγνωστες δυναμεις που ενω αυτες ξερουν τα παντα γι'αυτες,εμεις δεν γνωριζουμε τιποτα...επιμενω για ακομη μια φορα οχι φοβος..μονον σεβασμος..διοτι ο δικος μας φοβος μπορει σε μερικες περιπτωσεις να διεγειρει αρνητικα τις δυναμεις αυτες.Θα συμφωνησω μαζι σου οτι το αγνωστο ελκει και γοητευει τους ανθρωπους ειναι η ανθρωπινη φυση ετσι.Προσωπικα εκεινη την στιγμη που μου ειχε συμβει κατι αναλογο στο παρελθον ποτε δεν εκανα πισω ακομη και αν ενοιωθα οτι κινδυνευω...ηθελα να το ζησω...δεν ξερω αν γινομαι γραφικος με αυτα που λεω ειναι ομως καταστασεις που τις εχω ζησει και που εχουν δει τα ματια μου.

Rena έγραψε:Γιάννη έχεις δίκιο...η φράση σου "βρισκομαστε σε μια αγνωστη γη..μια αγνωστη γη που δεν τη ξερουμε που ομως αυτη μας γνωριζει" για μένα τα λέει όλα.

...

Ρενακι να μου επιτρεψεις να απαντησω και απο εδω στο ερωτημα που μου εθεσες στην terra incognita.. αν τελικα γεννηθηκε..

Kαλη μου φιλη Ρενα η απαντηση μου θα ειναι ενα ρισκο..αν ειναι αυτο που απο εκεινη την ημερα μεχρι και σημερα υποπτευομαι τοτε ναι εχει γεννηθει..επειδη ομως παντα το παραφυσικο και το υπερφυσικο μας επιφυλασσει εκπληξεις και μερικες φορες εκει που νομιζουμε οτι ακουμπαμε τις ακτες της χαμενης Ιθακης μας βρισκομαστε σε μια αγνωστη γη..μια αγνωστη γη που δεν τη ξερουμε που ομως αυτη μας γνωριζει....

Θεωρησα και θεωρω πολυ ανθρωπινη την ερωτηση σου..οσοι ξερουν αυτη την ιστορια μεχρι σημερα κανεις δεν μου ειχε διατυπωσει αυτο το ερωτημα..ειτε γιατι το θεωρουσαν πολυ προσωπικο..ειτε γιατι δεν ηθελαν για καποιον λογο..τι να πω..συνηθως οι ανθρωποι αποφευγουν να εμπλεκονται σε τετοιου ειδους ιστοριες.Εγω παλι δεν εχω προβλημα να μοιραζομαι τετοιου ειδους εμπειριες που σιγουρα ιταν μας συμβαινουν μπορει να μην μας κανουν πιο σοφους..σιγουρα ομως στο βαθος του μυαλου μας κατι εχει αλλαξει και βλεπουμε τις καταστασεις γυρω μας διαφορετικα...δηλαδη ποσο ματαιος ειναι ο ανθρωπινος εγωισμος και ποσο λιγοι και αδυναμοι ειμαστε σε τετοιου ειδους αγνωστες συνθηκες.

Δεν χρειάζεται κανείς να είναι θρησκόληπτος...ούτε καν θρησκευόμενος για να μπορέσει να εξηγήσει τέτοια φαινόμενα και εμπειρίες..
απλά δεν εξηγούνται...ούτε μόνο με τη λογική...ούτε με γνώσεις...ούτε καν με συναισθήματα...

Αν είσαι από τους τυχερούς,τα βιώνεις...κι αν είσαι από τους πολύ τυχερούς τα θυμάσαι...
Πόσοι από μας,ενδεχομένως, έχουμε βιώσει παρόμοια κατάσταση,αλλά το ασυνείδητο έχει υπερισχύσει του ενσυνειδήτου,με αποτέλεσμα τη λήθη...

Ισως ένας μηχανισμός άμυνας του μυαλού κλειδώνει τη μνήμη προστατεύοντας μας από αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε,ή ίσως και από αυτό που δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε...
..όχι γιατί δεν υπάρχει ...αλλά γιατί αδυνατούμε να το ανακαλέσουμε στο συνειδητό και στο τέλος τέλος να το παραδεχτούμε...

nostos έγραψε:Θεωρησα και θεωρω πολυ ανθρωπινη την ερωτηση σου..οσοι ξερουν αυτη την ιστορια μεχρι σημερα κανεις δεν μου ειχε διατυπωσει αυτο το ερωτημα..ειτε γιατι το θεωρουσαν πολυ προσωπικο..ειτε γιατι δεν ηθελαν για καποιον λογο..τι να πω..συνηθως οι ανθρωποι αποφευγουν να εμπλεκονται σε τετοιου ειδους ιστοριες.

Έχεις δίκιο, είναι πολύ προσωπικό το ερώτημα και γι αυτό είπα και στο αρχικό μου σχόλιο ότι δεν περιμένω απάντηση. Απλά προσπαθούσα να καταλάβω πως κάποιος μπορεί να το νοιώσει αυτό όταν συμβεί.

Ρένα...έλα στο καφέ να σου απαντήσω πως μπορεί να το νοιώσει κάποιος όταν συμβεί...εδώ θα του κάνω το θέμα μπάχαλο...

Ειναι αληθεια οτι υπαρχει καποιος μηχανισμος που κλειδωνει καποιες θυμησες κυριως ομως της βρεφικης ηλικιας...οπως ειναι αληθεια και αυτο που λεγεται οτι τα μωρα βλεπουν πραγματα..προσωπα..και καταστασεις μεχρι και την ηλικια των τριων ετων που δεν τα βλεπουν οι μεγαλοι..το τι ειναι αυτα που βλεπουν η τι ακουν σε αυτην την βρεφικη ηλικια ειναι αγνωστο.Κι εκει επεμβαινει ο μηχανισμος που μπλοκαρει την μνημη...Αληθεια ποιοι απο εμας εχουν μνημες πριν τα τεσσερα τους χρονια??

Rena έγραψε:

nostos έγραψε:Θεωρησα και θεωρω πολυ ανθρωπινη την ερωτηση σου..οσοι ξερουν αυτη την ιστορια μεχρι σημερα κανεις δεν μου ειχε διατυπωσει αυτο το ερωτημα..ειτε γιατι το θεωρουσαν πολυ προσωπικο..ειτε γιατι δεν ηθελαν για καποιον λογο..τι να πω..συνηθως οι ανθρωποι αποφευγουν να εμπλεκονται σε τετοιου ειδους ιστοριες.

Έχεις δίκιο, είναι πολύ προσωπικό το ερώτημα και γι αυτό είπα και στο αρχικό μου σχόλιο ότι δεν περιμένω απάντηση. Απλά προσπαθούσα να καταλάβω πως κάποιος μπορεί να το νοιώσει αυτό όταν συμβεί.

....
Ρενακι δεν ειναι προσωπικο το θεμα..απλα καποιοι ανθρωποι δεν ειναι ακομη ετοιμοι να δεχθουν τετοια πραγματα..η θα σε περασουν για γραφικο..η για τρελο.Κι ομως στην Ελληνικη επαρχια υπαρχουν θρυλοι και παραδοσεις που εχουν σημειο αναφορας το υπερφυσικο απλα τα ερμηνευει ο καθε ενας συμφωνα με την ηθικη του και με αυτα που πιστευει..Στο ερωτημα σου πως νοιωθει καποιος ειναι δυσκολο να σου περιγραψω..εφω κατεγραψα ενα γεγονος που εζησα σαν σημερα πριν αρκετα χρονια..τα συναισθηματα ειναι δυσκολα να περιγραφουν..και ειναι φυσικο αυτο.Απλα εγω μεχρι σημερα οταν φερνω στο νου μου εκεινες τις στιγμες ακομη νοιωθω ενα ριγος να με διαπερνα.

Όταν ο γιος μου ήταν μωρό, μωρό όμως...θυμάμαι ότι συζητούσαμε πολύ συχνά με το Γιώργο για το συγκεκριμένο θέμα. Ενώ είμασταν με το μωρό και παίζαμε, γελάγαμε και τα σχετικά ξαφνικά βλέπαμε το βλέμμα του να επικεντρώνεται σε κάποιο σημείο, σα να βλέπει κάτι, κι ενώ προσπαθούσαμε να του αποσπάσουμε την προσοχή με δυσκολία το καταφέρναμε. Δεν είναι τόσο απλό όσο το κάνω να φαίνεται αλλά δεν έχω και τον τρόπο να το περιγράψω χωρίς να φανώ γραφική.

Όσον αφορά τις μνήμες πριν από την ηλικία των τεσσάρων ετών, έχουμε και εγώ και ο γιος μου.
Με το μικρό δε, έχω εκπλαγεί τόσο πολύ που δεν μπορώ να το περιγράψω. Θυμάται πράγματα και καταστάσεις που έζησε σε ηλικία μόλις 9 μηνών και αυτό όχι σε απλό επίπεδο, θυμάται λεπτομέρειες τέτοιες που ακόμα κι εμένα που τις έζησα με αφήνουν άφωνη.

Αυτο ειναι σπανιο..και δειχνει μια εγκεφαλικη λειτουργια τελειως ξεχωριστη.Το σιγουρο ειναι πως τα μωρα ακομη και τα νεογεννητα οταν γελανε που σε μας φανταζει ενας απλος μορφασμος τυχαιος η μια ανακλαστικη κινηση δεν ειναι ετσι σιγουρα κατι βλεπουν η αισθανονται γι'αυτο και γελανε η κοιτανε καπου με προσοχη που πολυ δυσκολα του την αποσπας..τελικα ισως το μυστηριο να βρισκεται στην αθωωτητα που εχουν αυτα τα μικρα πλασματακια.