ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΑΝΤΙΝΗ-ΓΚΕΜΜΑ

Για την Αμερική και την παθογένεια του σημερινού κόσμου

Η Αμέρικα σήμερα, με τη μπακιρένια λάμψη του βίου και του πολιτισμού της, είναι η Ρώμη της εποχής του Βαλεριανού και του Ηλιογάβαλου.

Ο πρόεδρος της Αμέρικας σήμερα, ο πλανητάρχης όπως τον λένε μετά την περεστρόικα των μπολσεβίκων, είναι ο καίσαρας στην ίδια εποχή της Ρώμης. Μια εποχή, δηλαδή, που το κύριο γνώρισμά της ήτανε η άκρα ακράτεια ούρων και κοπράνων.

Οι αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες σήμερα, που στο φανερό δορυφορούν την Αμέρικα αλλά στο κρυφό φιλούν το χέρι που δεν ημπορούν να δαγκάσουν, είναι οι πιο ζωτικές επαρχίες της Ρώμης στην εποχή του Βαλεριανού και του Ηλιογάβαλου, που συνουσιαζότανε μέσα στα ιερά των ναών με τη μάνα του. Τη γριά Ιοκάστη, όπως την εγιουχάϊζε στο Κολοσσαίο η πλέμπα της Ρώμης. Ήγουν:

Γερμανία επαρχία Μακεδονίας, Ρωσία επαρχία Ακουϊτανίας, Ιαπωνία επαρχία Αφρικής, Βρετανία επαρχία Σικελίας και Κρήτης, Ιταλία επαρχία Κοίλης Συρίας και Παλαιστίνης, Γαλλία επαρχία Αχαΐας και διάταζε ανάλογα, όσο να βρεις όλους τους παράλληλους βίους των σημαντικών εθνών του ΟΗΕ με τις είκοσι πέντε συγκλητικές και αυτοκρατορικές επαρχίες της Ρώμης.

Και η πόλη Σινσιννάτη της Αμέρικας φέρνει το όνομα του αστραφτερού Κιγκινάτου. Στέμμα χωρίς κεφάλι.

Και οι πόλεις Ίτακα και Άθενς της Αμέρικας σήμερα φέρνουν το όνομα της Ιθάκης και την Αθηνών της παλαιάς Ελλάδας. Κιονόκρανα στο φωταγωγό πολυκατοικίας.

Για τους πληθυσμούς και τα σχολειά της Αμέρικας σήμερα η πολιτική ιστορία του ανθρώπου αρχίζει με το Τζέφερσον. Και η ιστορία της φιλοσοφίας ξεκινά με το Τζων Λοκ. Μα ποιες μωρές παρθένες είπανε ότι τα δέντρα χρειάζουνται τις ρίζες, και θεμέλια τα σπίτια;

Στα 1992 η Αμέρικα γιόρτασε με επισημότητα τα δυόμισι χιλιάδες χρόνια της δημοκρατίας του ανθρώπινου γένους, με την ήρεμη συνείδηση ότι μόνη αυτή είναι ο απαραχάρακτος συνεχιστής ότι μόνη αυτή είναι ο απαραχάρακτος συνεχιστής του νου και των έργων του Σόλωνα και του Κλεισθένη.

Αλλά σε ποιες κύρβεις του δήμου της Αθήνας, και σε ποιες ελεγείες του Σόλωνα διαβάσανε οι αμερικανοί ότι δημοκρατία σημαίνει να πίνεις μαζί με τα βαμπίρ το αίμα των λαών της γης, και από πάνω να υποχρεώνεις τα σκελετωμένα έθνη να σου λένε και ''σπολλάτη''.

Σήμερα οι κακές γλώσσες της στατιστικής μας λένε ότι τα απορρίμματα της Αμέρικας θα φτάνανε να θρέψουν ολόκληρη την πειναλέα Αφρική. Ότι ένας μέσος αστός της Αμέρικας σπαταλάει αγαθά ζωής, που αν ζούσε στην εποχή του Σόλωνα θα χρειάζουνταν πεντακόσιοι δέκα δούλοι να δουλεύουνε από ήλιο σε ήλιο για να τα παραγάγουν. Ότι ο κάθε αμερικανός εξοδεύει ενέργεια για τετρακόσιους ινδούς.

Όλα ετούτα θα ήσαν κατανοητά, και έγκριτα ίσως, εάν δεν υπήρχε εκείνο το αμείλικτο άρθρο στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ, που ορίζει ότι όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη είναι ίσοι, και δικαιούνται τα ίδια δικαιώματα. Και εάν οι αμερικανοί δεν έπαιξαν το ρόλο του κοινωνικού παιδονόμου για την τήρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων από τα κράτη της Οικουμένης.

Κάθε μέρα κόβεται ένα μικρό δάσος από δέντρα και τυπώνουνται τα φύλλα των Τάιμς της Νέας Υόρκης. Για να διαβάζουν οι εναλφάβητοι αμερικανοί την Κίτρινη πληροφόρηση, ανία του καθημερινού, προπαγάνδα, διαφήμιση, αποκριάτικο μασκαριλίκι της αλήθειας. Και γνώση του τύπου Οι Φιλισταίοι της Παλαιάς Διαθήκης ήσαν έλληνες, και ο Αϊ-Γιάννης ο Νηστικός φιλόσοφος.

Στα πανεπιστήμια της Αμέρικας σήμερα εκείνοι που κατά πλειονότητα σπουδάζουν κλασικές επιστήμες είναι οι επιρρεπείς στον ουρανισμό και στην ομοφυλοφιλία. Γιατί στην κλασική Ελλάδα, έτσι λένε κι έτσι μαθαίνουν αυτά τα ξουράφια στην έρευνα του Θουκυδίδη και του Αισχύλου, η κυρία επίδοση και η κύρια καλλιέργεια ήταν το πνεύμα των κίναιδων και των αρσενοκοιτών.

Στα γραφεία κηδειών της Αμέρικας σήμερα κάποιοι υψηλοί πελάτες πληρώνουν μυθικά ποσά για να ενοικιάσουν, εν κρυφώ και παραβύστω, ωραία κορίτσια στο φέρετρο προκειμένου να ικανοποιήσουν τις νεκροφιλικές τους διαστροφές. Περίλυποι οι νεκροθάφτες φορούν τα λευκά τους χειρόκτια και εξηγούν στις πενθούσες οικογένειες ότι η άτυχη νέα τους φυλάγεται ακόμη στο ψυγείο σε λίστα αναμονής ενταφιασμού.

Και μία ντιρεκτίβα των κέντρων απόφασης στην Αμέρικα σήμερα, που φροντίζουν μαζί με τις ακτίνες του Αγάλματος της Ελευθερίας να σκορπίζεται στις πέντε ηπείρους και στους πέντε ωκεανούς, ορίζει ότι όλα τα έθνη της γης βαραίνουν το ίδιο βάρος στη ζυγαριά των αξιών και της ποιότητας, ανεξάρτητα από την ιστορική κληρονομιά και την πνευματική παράδοση που συνοδεύει το καθένα.

Ελλάδα του Ομήρου και Ουγκάντα του χθες, για παράδειγμα 1-1. Γαλλία του Ρουσσώ και του Ροβεσπιέρου και Φιννοτουρκομογγόλοι 2-2. Ρωσία του θωρηκτού Ποτέμκιν και φαλαινοθηρικά της Αλάσκας 3-3. Ιαπωνία Αμέρικα Περλ Χάρμπορ και Ναγκασάκι. Ποιος Αρμαγεδώνας προόδου ισοπέδωσε στην τοπογραφία της ιστορίας όρη και λόφους, Νείλους και ρύακες, Νεκρά θάλασσα και Έρημη Χώρα.

Ο πολιτισμός της Αμέρικας σήμερα διαπλάθει μαζικούς αριθμούς ανθρώπων απανταχού του πλανήτη με δείκτη ύπαρξης τόσο βλαμμένο και τόσο βλαπτικό για το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων, που αναγκάζεσαι να παραδεχθείς ότι τέτοιοι άνθρωποι σαν κοινωνικές μονάδες υπολείπουνται συντριπτικά σε σύγκριση με τα αθώα μικρά ζώα. Αιτία που αρκεί να ερμηνέψει το παράλογο φαινόμενο της εποχής, ν’ αγαπούν πολλοί ένα σκύλο ή μία οικόσιτη μαϊμού περισσότερο από τους ανθρώπους.

Η Αμέρικα σήμερα στην ιστορία του ανθρώπου καταγράφει μία επιδημία λέπρας απάνου στο δέρμα της γης. Η αρρώστια της είναι η ψυχολογική αθλιότητα των μαζών, όπως την ονόμασε ο Φρόιντ. Das psychologische Elend der Massen.

Τέτοια βαριά πανούκλα κανείς δεν ημπορεί να προβλέψει, πώς θα τελειώσει. Όσο σοφός και να ΄ναι. Και όσο και να ταράζει την ακοή του ή βουή των πλησιαζόντων γεγονότων, που είπε ο Απολλώνιος Τυανέας και ο Καβάφης. Ο πρώτος στον καιρό του Πλούταρχου, και ο δεύτερος στον καιρό του Νίτσε. Των δύο σπουδαίων ανδρών, που κήρυξαν το θάνατο του θεού μέσα στην ιστορία.

Τη χιλιόχρονη και παντοδύναμη Ρώμη του Βαλεριανού και του Ηλιογάβαλου την ξεθεμελίωσαν τέσσερις άνθρωποι. Ο Ιησούς, ο Παύλος, ο Πέτρος, η Μαρία. Άοπλοι όλοι, και ανίδεοι για το πού τράβαγαν την ιστορία. Μαζί με τη Ρώμη όμως τότε καταποντίστηκε και ολόκληρη η Αρχαιότητα. Η Antike.

Τι θα καταποντίσει την τραγική στην ατή και στην τύφλα της Αμέρικα σήμερα με τις πλούσιες επαρχίες δορυφόρους της, συνεργούς στο παγκόσμιο έγκλημα Θρησκευτικό, οικολογικό, πυρηνικό, σήψη οκνηρίας και αποζώωσης, η αδικία τους που σωρεύεται γενεές τώρα στους αδύνατους, ηλεκτρονική ασυδοσία, aids, δρόγες.

Όποιο και να’ ναι το εργαλείο μετριέται έλασσον. Γιατί το μείζον είναι ότι μαζί με την Αμέρικα θα καταβουλιάξει ολόκληρος ο πολιτισμός του πλανήτη.Ο καλός Θεός όταν βρέχει, βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Και ο αγνός κεραυνός με τον οίακα όταν χτυπά, χτυπά αδιάκριτα κυπαρίσσια, στάνες, βοσκούς. Και τον τάφο του Μαβίλη στο Δρίσκο.

Πάνου από τις πολιτείες μας έρχεται ο θάνατος μ’ ένα δρεπάνι πελώριο και κοφτερό, ίδια η μήνη του φεγγαριού. Μ’ εκείνην την άρπην καρχαρόδοντα του Ησίοδου. Που έκοψε τα γεννητικά μόρια του θεού Ουρανού. Τα αίματα που στάξανε στη γης, εγέννησαν τις Ερινύες.

Ενα μικρο αποσπασμα απο το τελευταιο εργο του μεγαλου συγχρονου Ελληνα φιλοσοφου Δημητρη Λιαντινη.

πηγη:www.liantinis.org

Σε πολλά συμφωνούσα...σε λιγότερα διαφωνούσα με τον καθηγητή...
Αυτό που δεν μπορώ να του συγχωρήσω,είναι η αλόγιστη σπατάλης της ζωής του...του μυαλού ...και του πνεύματός του...

SpIrToKoYto έγραψε:Σε πολλά συμφωνούσα...σε λιγότερα διαφωνούσα με τον καθηγητή...
Αυτό που δεν μπορώ να του συγχωρήσω,είναι η αλόγιστη σπατάλης της ζωής του...του μυαλού ...και του πνεύματός του...

....

O Δημητρης Λιαντινης ειναι ενας μεγαλος Δασκαλος συγχρονος μυστης και φιλοσοφος.Με το εργο του ηθελε να ταραξει τα λιμναζοντα νερα της νεοελληνικης υποκουλτουρας,να ξυπνησει τους νεοελληνες απο την "νιρβανικη βουβαμαρα"που εχουν καταπεσει εδω και αιωνες.Το πνευματικο του εργο ειναι ενα στολιδι μεσα σε μια ερημο απραξιας και εφησυχασμου οπου εχουν καταπεσει οι κουρασμενοι πνευματικα και χωρις στοχασμο ψευτοδιανοουμενοι νεοελληνες ακαδημαικοι...λογοτεχνες..συγγραφεις και γενικα ολα τα κουρασμενα παλληκαρια που αποτελουν την ελιτ της πολιτισμικης Ελλαδας του σημερα..
Οσον αφορα τωρα το γιατι και το πως απαρνηθηκε την "ζωη"πιστευω πως δεν ειχε λογο να μενει εδω απο την στιγμη που ειχε κανει την υπερβαση του...αλλα καλυτερα να σου απαντησω με μια δικη του ρηση."

«Αυτό που κάνουμε δεν το καταλαβαίνουν ποτέ, μα μονάχα το επαινούν ή το κατηγορούν»

σε αυτή τη περίπτωση,εγώ θα τον ονόμαζα άκρατο εγωιστή...
κι ο εγωισμός δεν είναι κάτι που συνάδει με τη φιλοσοφία...

SpIrToKoYto έγραψε:σε αυτή τη περίπτωση,εγώ θα τον ονόμαζα άκρατο εγωιστή...
κι ο εγωισμός δεν είναι κάτι που συνάδει με τη φιλοσοφία...

...
Ειναι αληθεια οτι ο Λιαντινης καιρο πριν την εθελουσια εξοδο του απο την ζωη μεσα αποτις διδασκαλιες του προς τους μαθητες του εκανε αναφορες στο θεμα του Θανατου σαν φιλοσοφικη θεωρηση αλλα και σαν πορτα οπου ο καθε ενας εχει τι δικαιωμα να την ανοιξει και να φυγει. Ο Λιαντινης ειχε ξεπερασει τα ορια..ηθελε να μελετησει τον θανατο ανοιγοντας αυτην την πορτα,ηταν δικαιωμα του και επιλογη του δεν μπορουμε να τον κρινουμε γι'αυτην την πραξη του,εξ'αλλου οπως λεει και ενα αρχαιο ρητο.."οι ορθως φιλοσοφουντες αποθνησκειν μελετωσι".Με αυτο θελω να πω οτι ο Θανατος ειναι το μοναδικο αναλλοιωτο χαρακτηριστικο στοιχειο του ανθρωπου που βρισκεται εν δυναμει στην εσωτερικοτητα του.Η μελετη του ειναι απαραιτητη για την ανθρωπινη φυση.Μελετησε τον θανατο μεσα απο την πραξη του.
Οσο για το αν ειναι εγωιστικο αυτο που επραξε..Μοναχα οποιος ενικησε τον εγωισμο του δεν φοβηθηκε τον θανατο.Το ιδιο εκανε και ο Σωκρατης..το ιδιο εκανε και ο ιησους..διαφορετικες περιπτωσεις αλλα η φιλοσοφικη θεωρηση παραμενει η ιδια..και οι τρεις ταξιδευσαν προς τον Αδη με δικη τους θεληση και για διαφορετικους λογους ο καθε ενας...
Ο φοβος του Θανατου στον ανθρωπο ειναι η σκεπασμενη οψη του εγωισμου του.

" ...μελέτησε το θάνατο μέσα από τη πράξη του..."

Μόνο που ως όφειλε ως διδάσκαλος ,δεν μας μετέδωσε τη γνώση του..

Οσο για τη ταύτηση με Σωκράτη και Ιησού,ευελπιστώ οτι δεν την επεδίωξε ο ίδιος...
εσύ που την επικαλείσαι,μη ξεχνάς οτι και οι δύο, έφυγαν έχοντας αιτιολογήσει τη πράξη τους και διδάξει μέσα από αυτή...

Ο Λιαντίνης έφυγε,απλά προαναγγέλοντας και αφήνοντας ερωτηματικά...

Υ.Γ. δεν αντιμάχομαι,ούτε αντιπαρέρχομαι τις απόψεις του...
με τη πράξη του διαφωνώ,κρατώντας του ίσως και λίγο κακία που έφυγε νωρίς χωρίς να μας μεταδώσει περισσότερα...