Θαύματα

Δεν ξέρω αν το βάζω στη σωστή ενότητα, αν όχι ας μετακινηθεί..

Σε μια εποχή σα τη σημερινή, που όλοι είμαστε καταβεβλημένοι από προβλήματα κι άγχος και παράλληλα περιμένουμε αυτό το μαγικό που θα μας πάει ένα βήμα πιο μπροστά, σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται κυρίως από τυχοδιωκτισμό, εσείς πως λυτρώνεστε? Πιστεύετε στα θαύματα? Παντός είδους θαύματα. Για όλους μπορεί να έχει να κάνει με κάποιο πρόσωπο, για άλλους μπορεί με μια ανώτερη δύναμη και για άλλους με το Θείο. Έχετε ζήσει κάποιο θαύμα στη ζωή σας? Κι αν ναι ποια ήταν η αντιμετώπιση σας σε αυτό, το καταλάβατε και το απολαύσατε με τον τρόπο σας ή το θεωρήσατε τυχαίο γεγονός?

Σαφώς και πιστεύω στα θαύματα. Άλλωστε όλοι σε κάτι ελπίζουμε ή πρέπει να ελπίζουμε για να παίρνουμε δύναμη. Από κει και πέρα όμως είναι μεγάλο το θέμα. Μπορούμε να μιλάμε για ώρες συζητώντας για θαύματα που αφορούν την πίστη του καθενός ή για απλά μικρά καθημερινά συμβάντα. Κατά τη γνώμη μου δύο πράγματα μπορούν αναμφισβήτητα να κάνουν θαύματα : Η αγάπη και η πίστη. Και βέβαια δε μπορώ να μην αναφερθώ σε περιπτώσεις που έχουν να κάνουν κυρίως με τη θρησκεία π.χ ίαση από διάφορες ασθένειες κλπ εκεί δε μπορώ να είμαι απόλυτα βέβαιος αν είναι όντως θαύμα ή η δύναμη της προσευχής που φέρνει το αποτέλεσμα.

Εξαιρετικό το άρθρο αυτό Raymonda. Eίμαι από αυτούς που πιστεύω, αν και δεν έχει τύχει σε μένα προσωπικά κάποιο θαύμα. Όμως πιστεύω στη δύναμη της προσευχής που λέει ο Νικόλας και έχω ακούσει και διαβάσει πολλά ανάλογα περιστατικά.

Θα σας παραθέσω ένα που διάβασα στο http://orthodox-world.pblogs.gr/


ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΩΝ ΝΕΦΡΩΝ!

Γειά σας,με λένε Ειρήνη και θα σας πώ το Θαύμα που έκανε σε εμένα ο Άγιος Ραφαήλ.Ήμουν μωρό όταν προσβλήθηκα απο ένα μικρόβιο στα νεφρά το οποίο μου τα είχε καταντήσει άχρηστα.Οι γονείς μου με πήγαιναν απο το ένα νοσοκομείο στο άλλο και μου έκαναν αλλεπάλληλες ενέσεις δίχως αποτέλεσμα.

Όταν μια μέρα στο νοσοκομείο η μαμά μου άρχισε να κλαίει,τότε την πλησίασε μια γυναίκα που πουλούσε εικόνες και τη ρώτησε γιατι κλαίει και μαμά μου της εξήγησε το πρόβλημα μου.Τότε η γυναίκα της έκανε δώρο μια εικόνα του Αγίου Ραφαήλ που ήταν μαζί με τον Αγ.Νικόλα και την Αγ.Ειρήνη,και της είπε να προσευχηθεί στον Άγ.Ραφαήλ και θα τη βοηθήσει.Η μαμά μου τη δέχθηκε με χαρά.

Εκείνο το βράδυ η μαμά μου προσευχήθηκε για πρώτη της φορά με δάκρυα στα μάτια.Ο πατέρας μου κοιμόταν και γώ κοιμόμουν στο κρεβατάκι μου.Η μαμά μου ξαφνικά ξυπνησε γιατι δεν ειχε ύπνο ,και τοτε ξαφνικά ενα Φώς πλημμύρισε το δωμάτιο,και είδε ένα φωτεινό πρόσωπο να της κάνει σήμα για να κάνει ησυχία,να μην φωνάξει και μας ξυπνήσει.Ήταν ο Άγιος Ραφαήλ.Ξαφνικά άπλωσε το χέρι του,μου χαϊδεψε το μέτωπο και εξαφανίστηκε.Την άλλη μέρα η μαμά μου δεν είπε τίποτα στον πατέρα μου γιαυτό που είδε.

Μετά απο κανα δύο μέρες με τους γονεις μου φεύγουμε για Αθήνα για το νοσοκομείο των παίδων,να με εξετάσουν.Ο γιατρός μετά απο την εξέταση βγαίνει απο την αίθουσα κρατώντας εμένα στα χέρια του με ένα ύφος γεμάτο απορία.Είπε στους γονείς μου γιατί με έφεραν εδώ αφού δεν έχω τίποτα και είμαι υγιέστατη!Οι γονείς μου έμειναν άφωνοι.Τότε η μητέρα μου κατάλαβε,ότι ο Άγιος Ραφαήλ όταν με χαϊδεψε με είχε τότε γιατρέψει!

Όταν γεννήθηκε η αδερφή μου,τη βαφτίσαμε Ραφαέλα από ευγνωμοσύνη για το θαύμα που έκανε σε εμένα.Απο τότε η μαμά μου απόκτησε βαθειά πίστη στον Θεό και εγώ επίσης.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ωραία ανάρτηση Χάρη...και ωραία αρχή για την ενότητα...θα σε ευχαριστήσει και ο Γιάννης αργότερα..(..προς το παρον τον έχουν βισματώσει από το Υπουργείο με τα εκλογικά και τρέχει και δεν φτάνει..)

Τώρα για τα θαύματα...είμαι πιστή οπαδός της 5ης επιλογής...Κάθε μέρα είναι κι ένα θαύμα...
Ονομάστε το επιστημονικό,ονομάστε το ευταξικό...ονομάστε το θείο.

Θαύμα που γεννηθήκαμε...που βρήκαμε πλατφόρμα εναπόθεσης της ύπαρξής μας...

Θαύμα η συνέχεια και η ανέχεια του Σύμπαντος ή του Θεού,στις επαναλαμβανόμενες και αδιάληπτες προσπάθειές μας να μη διαφυλάξουμε τα προυπάρχοντα και τα παρόντα ,πόσο μάλλον τα μέλλοντα κληροδοτήματα στους επερχόμενους...

Θαύμα η επιβίωση,η ίαση,η ανακάλυψη και η τεκμηρίωση...

Θαύμα ο λόγος,η ποίηση,η ζωγραφική και μέγιστο όλων η σκέψη...

Δείξτε μου κάποιον που με λόγο και σκέψη - ορθή ή μη - υποδεικνύει και αποδεικνύει την ύπαρξή του κι εγώ για άλλη μια φορά θα φωνάξω...."ΘΑΥΜΑ"

SpIrToKoYto έγραψε:Ωραία ανάρτηση Χάρη...και ωραία αρχή για την ενότητα...θα σε ευχαριστήσει και ο Γιάννης αργότερα..(..προς το παρον τον έχουν βισματώσει από το Υπουργείο με τα εκλογικά και τρέχει και δεν φτάνει..)

Τώρα για τα θαύματα...είμαι πιστή οπαδός της 5ης επιλογής...Κάθε μέρα είναι κι ένα θαύμα...
Ονομάστε το επιστημονικό,ονομάστε το ευταξικό...ονομάστε το θείο.

Θαύμα που γεννηθήκαμε...που βρήκαμε πλατφόρμα εναπόθεσης της ύπαρξής μας...

Θαύμα η συνέχεια και η ανέχεια του Σύμπαντος ή του Θεού,στις επαναλαμβανόμενες και αδιάληπτες προσπάθειές μας να μη διαφυλάξουμε τα προυπάρχοντα και τα παρόντα ,πόσο μάλλον τα μέλλοντα κληροδοτήματα στους επερχόμενους...

Θαύμα η επιβίωση,η ίαση,η ανακάλυψη και η τεκμηρίωση...

Θαύμα ο λόγος,η ποίηση,η ζωγραφική και μέγιστο όλων η σκέψη...

Δείξτε μου κάποιον που με λόγο και σκέψη - ορθή ή μη - υποδεικνύει και αποδεικνύει την ύπαρξή του κι εγώ για άλλη μια φορά θα φωνάξω...."ΘΑΥΜΑ"

Είσαι στη σκέψη μου

Μάλλον είμαι επιφυλακτική στα διάφορα θαύματα που κατά καιρούς ακούω, χωρίς όμως να είμαι και απόλυτη.

Κατά τα άλλα συμφωνώ με τη Βιβή.

....γιατί δεν ψηφίζουμε άλλοι??
Εχει ενδιαφερον να δουμε αποτελέσματα,αλλά από μεγαλύτερο δείγμα ,οχι μονο από 7..

Ωραίο το θέμα, βέβαια δεν ξέρω αν με αυτό που θα πω θα ξεφύγω αλλά νομίζω ότι είναι κι αυτό ένα θαύμα. Έχετε ακουστά την Αγ. Ειρήνη τη Χρυσοβαλάντου? Λέγεται λοιπόν ότι όποια κοπέλα έχει πρόβλημα στο να τεκνοποιήσει αν επισκεφτεί την εκκλησία Της, της δίνεται ένα κομμάτι μήλο διαβάσμενο το οποίο πρέπει αφού νηστέψει 3 ημέρες να το φάει και μετά το πρόβλημα δεν υφίσταται πια. Το αναφέρω γιατί το έχω ζήσει μέσα από την περίπτωση μιας φίλης μου η οποία προσπαθούσε επί 12 χρόνια να συλλάβει και είχε κάνει και 6 εξωσωματικές και τελικά έμεινε έγκυος μετά από τα παράπάνω. Εγώ το θεωρώ θαύμα και μάλιστα μεγάλο.

Αναστασία μου...αν το πιστεύεις...είναι θαύμα...ξεφεύγουν αυτοί που δεν πιστεύουν τίποτα...κι αν δεν πιστεύεις σε κάτι,πώς είναι δυνατόν να έλξεις την πραγμάτωσή του??

Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω την σχέση θαύματος - μήλου. Δηλ. αν δεν υπήρχε το μήλο στο μέση, η Αγ. Ειρήνη δεν θα βοηθούσε την κοπέλα?
Αν είναι τόσο απλά τα πράγματα (ένα διαβασμένο μήλο και 3 μέρες νηστεία) θα είχε εξαλειφθεί η υπογεννητικότητα.
Να ήταν κρίνος τουλάχιστον!!

Eιρήνη μου σίγουρα δεν είναι το μήλο αλλά η πίστη που έχουμε μέσα μας που κάνει το θαύμα. Το μήλο πιστεύω είναι μέρος της όλης διαδικασίας και νομίζω ότι κυρίως έχει να κάνει με το βίο της Αγίας.

Παραθέτω ένα σχετικό κομμάτι

Τα θεόσταλτα μήλα

Κάποια χρονιά, ξημερώνοντας η γιορτή του μεγάλου Βασιλείου και μετά την τέλεση του εσπερινού, η αγία ξαγρυπνούσε προσευχόμενη. Πλησίαζε η ώρα του όρθρου και τότε η Ειρήνη ακούει κάποια φωνή να της λέει: «Υποδέξου το ναυτικό που σου φέρνει τα εσπεριδοειδή και φάε να ευφρανθεί η ψυχή σου». Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, η αγία λέει στην πορτάρισσα να ανοίξει την πόρτα της μονής και να οδηγήσει τον άνθρωπο που περιμένει εκεί στον ξενώνα, όπου θα πήγαινε και η ίδια να τον συναντήσει.

Πράγματι, η οσία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου συνάντησε τον άνθρωπο και τον ακούει να της εξιστορεί την εξής θαυμάσια ιστορία: Ήταν ναυτικός, πλοιοκτήτης ενός καραβιού, από την Πάτμο. Απέπλευσε με το πλοίο του από το βόρειο τμήμα του νησιού για την Πόλη και βρισκόταν λίγα μέτρα από τη στεριά, όταν βλέπει εκείνος και οι ναύτες κάποιον σεβάσμιο γέροντα να τους φωνάζει να σταματήσουν. Αυτό όμως ήταν αδύνατο, καθώς ο ισχυρός άνεμος έσπρωχνε το πλοίο στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε ο γέροντας φωνάζει με όλη τη δύναμή του και προστάζει το πλοίο να σταματήσει. Το καράβι ακινητοποιείται και ο ίδιος αρχίζει να βαδίζει πάνω στα ύδατα. Μπροστά στους κατάπληκτους ναύτες, επιβιβάζεται στο πλοίο και δίνει στον καπετάνιο τρία μήλα και του λέει: «Όταν πας στη Βασιλεύουσα, δώσε τα στον Πατριάρχη και πες του πως του τα στέλνει ο Πανάγαθος Θεός με τον δούλο Του Ιωάννη, από τον Παράδεισο». Έπειτα δίνει στο ναύκληρο άλλα τρία μήλα προσθέτοντας: «Αυτά να τα πας της Ειρήνης, της Ηγουμένης του Χρυσοβαλάντου και να της πεις: φάγε από τους καρπούς του Παραδείσου που η αγνή ψυχή σου επεθύμησε». Λέγοντας αυτά, ο γέροντας ευλόγησε το πλήρωμα και το πλοίο ξεκίνησε και πάλι το ταξίδι του, ενώ ο ίδιος εξαφανίστηκε.

Ολοκληρώνοντας τη διήγησή του, ο ναυτικός προσκύνησε την Ειρήνη και της πρόσφερε τα μήλα. Η αγία τα δέχτηκε με δάκρυα ευλάβειας και ευγνωμοσύνης ευχαριστώντας τον άγιο ευαγγελιστή και απόστολο Ιωάννη. Στο κελί της γονάτισε και ευχαρίστησε τον Χριστό για αυτό το δείγμα της εύνοιάς Του προς τη δούλη Του.

Η αγία Ειρήνη, με την έμφυτη ευφυΐα της και τη χάρη του αγίου Πνεύματος, εννόησε ότι το θείο αυτό δώρο ήταν ουράνια πρόσκληση. Όταν έφτασε η μεγάλη Τεσσαρακοστή, έκοψε το ένα μήλο σε λεπτά κομματάκια και έτρωγε ένα κομμάτι κάθε μέρα, απέχοντας από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ακόμη και από το νερό. Τη Μεγάλη Πέμπτη, ύστερα από τη θεία λειτουργία και αφού όλες οι μοναχές κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων, η Ειρήνη έκοψε και το δεύτερο μήλο και έδωσε σε κάθε αδελφή από ένα κομμάτι. Τότε τους αποκάλυψε και την ιστορία του θείου δώρου. Το τρίτο μήλο η Ειρήνη το φύλαξε για τις τελευταίες μέρες της επίγειας ζωής της.

Τη Μεγάλη Παρασκευή, οι αδελφές έψαλαν τα άγια Πάθη και η Ειρήνη, μόνη της μέσα στο ιερό βήμα, γονατισμένη, είχε παραδοθεί σε προσευχή. Δίπλα της βρισκόταν μόνο ο άγγελος-οδηγός της, που τόσες φορές την είχε διακονήσει: «Γίνου έτοιμη» της είπε απλά και εκείνη κατάλαβε ότι πλησίαζε η ώρα να εγκαταλήψει τα επίγεια.


Η οσιακή της κοίμηση
Το σύντομο διάστημα από το ουράνιο αυτό μήνυμα μέχρι και την οσιακή της κοίμηση, η αγία προετοίμαζε την ακολουθία της για το μεγάλο γεγονός. Στον ιερό ναό τον Αρχαγγέλων τις δίδασκε για το μυστήριο του θανάτου, τη μελλοντική κρίση και την αιωνιότητα. Ο θάνατος είναι δύσκολο για κάθε ανθρώπινο πλάσμα και όσο πλησίαζε η ώρα, τόσο η ψυχή της αγίας ένιωθε την επιθανάτια αγωνία.

Τακτοποίησε τις υποθέσεις του μοναστηριού και υπέδειξε την άξια διάδοχό της. Μια εβδομάδα πριν τη μεγάλη ημέρα, νήστεψε τρώγοντας μόνο από το παραδεισένιο μήλο και καθημερινά κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων. Ξημέρωσε τέλος η Κυριακή, όπου για τελευταία φορά η Ειρήνη παρακολούθησε τη θεία λειτουργία, απάγγειλε το σύμβολο της πίστης (το πιστεύω), κοινώνησε, αγκάλιασε τις αδελφές και τους ζήτησε συγγνώμη και τέλος γονάτισε μπροστά στην Ωραία Πύλη, ύψωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε για τελευταία φορά με αυτά τα λόγια: «Δέσποτα, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού του Ζώντος. Συ ο Ποιμήν ο Καλός που με το Πανάγιο και Πολύτιμο Αίμα Σου μας ελύτρωσες από τα δεσμά της αμαρτίας, άκουσε την τελυταία δέησι της ταπεινής Σου δούλης. Στην κραταιά Σου χείρα παραδίδω σήμερα το μικρό τούτο ποίμνιο. Σκέπασε το με τη θεία σκέπη Σου και διαφύλαξέ το από τις επιθέσεις του αοράτου εχθρού. Διότι Συ είσαι ο αγιασμός μας και η απολύτρωσις και Σε θα δοξάζουμε αιωνίως. Αμήν».

Στη συνέχεια, σιωπηλά και ήρεμα, αποσύρθηκε στο κελί της και πλάγιασε στην ασκητική της κλίνη. Οι μοναχές της, με ευλαβική σιωπή, την περικύκλωσαν και την έβλεπαν να χαμογελά. Με αυτό το ουράνιο χαμόγελο, το οποίο αποδείκνυε την απόλυτη μακαριότητα και γαλήνη της ψυχής της, παρέδωσε το πνεύμα της η οσία Ειρήνη, Ηγουμένη της μονής Χρυσοβαλάντου, σε ηλικία 104 χρόνων.

Μα αυτο ακριβώς θέλω να πω Αναστασία.
Απλά, αν πιστεύει κανείς βαθειά μέσα του μπορεί να δει το θαύμα.
Δηλ. δεν είναι τα μοναστήρια, οι εικόνες κα οι διάφοροι κανόνες της εκλησίας, εκείνα που θα το προκαλέσουν.