Χαλβάς σιμιγδαλένιος

Αγαπημένο μου γλυκάκι από μικρό παιδί, που μου τον έφτιαχνε η μαμά μου με το κουτάλι, νομίζω λεγόταν κουταλήθρες ή κάνω λάθος???
Η δοσολογία και αυτή παραδοσιακή! 1, 2, 3 ,4


1 ποτήρι ελαιόλαδο απαλό
2 ποτήρια σιμιγδάλι χονδρό
3 ποτήρια ζάχαρη κρυσταλλική
4 ποτήρια νερό
λίγο κουκουνάρι (κατά βούληση)
σταφίδες (κατά βούληση και αυτές)
1 ξυλάκι κανέλα
1 φλούδα λεμονιού (ακέρωτη)


Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και ρίχνουμε μέσα το κουκουνάρι να καβουρδιστεί ελαφρά και να βγάλει τα αρώματά του. Υστερα ρίχνουμε και το σιμιγδάλι να καβουρδιστεί καλά και προς το τέλος πριν προσθέσουμε το σιρόπι ρίχνουμε και τις σταφίδες.

Παράλληλα σε άλλη κατσαρόλα, ετοιμάζουμε το σιρόπι μας με τη ζάχαρη, το νερό, την κανέλα και τη φλούδα λεμονιού. Μόλις πάρει βράση, αφήνουμε για 4 λεπτά και σβήνουμε.

Με προσεκτικές κινήσεις (μην καούμε κιόλας, γιατί τσιτσιρίζει σαν παλαβό) ρίχνουμε το σιρόπι μέσα στο χαλβά με μία κουτάλα σιγά-σιγά και ανακατεύουμε να το τραβήξει το σιμιγδάλι.

Μόλις το ρίξουμε όλο συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να αρχίσει να πήζει και σβήνουμε το μάτι.


Σκεπάζουμε με μία πετσέτα και αφήνουμε να σφίξει ο χαλβάς.


Οταν κρυώσει αρκετά τον τοποθετούμε σε μία όμορφη φόρμα και σερβίρουμε όταν έρθει η ώρα.


Καλή σας απόλαυση!

Ωραίο το χαλβαδάκι! Αγαπημένο γλύκισμα από τα παιδικά μου χρόνια. Κάπου είχα δει και κάποιον χαλβά με γάλα αλλά δε θυμάμαι σχετικά. Έχεις τίποτα υπόψιν σου Έφη?

Πεντανόστιμος και πάντα αγαπημένος. Εγώ του βάζω και καρύδι με τις σταφίδες αντί κουκουνάρι.

Σηκώνει πολλές παραλλαγές, πράγματι!
Χριστός Ανέστη Σοφία!

Ρενάκο μου κάτι πρέπει να έχω στα κιτάπια μου και είναι ευκαιρία να το φτιάξω, θα το κοιτάξω σήμερα κιόλας, και αν θυμάμαι καλά βγαίνει πιο ανοιχτόχρωμος.