Κουκιά λαδορίγανη

Τα κουκιά μπορούν να θεωρηθούν τα όσπρια του «περιθωρίου», γιατί δεν είναι «συμβατά» με όλους τους ανθρώπινους οργανισμούς (κυάμωση είναι μια δυσανεξία προς τα κουκιά οφειλόμενη σε έλλειψη ενός ενζύμου). Κρύβοντας όμως κάτω από τη σκληρή σάρκα τους έναν νόστιμο, βελούδινο καρπό, έχουν και αυτά το δικό τους πιστό κοινό. Οταν σερβίρονται με ξίδι και λαδορίγανη, είναι μεζές ταιριαστός με ρετσίνα, ενώ, όταν είναι μαγειρεμένα με ντομάτα, κρεμμύδι, σκόρδο και δάφνη, δεν αρνούνται ένα γοητευτικό, αντίστοιχα, βελούδινο κρασί, όπως ένα Merlot.

Υλικά

1 κιλό κουκιά
1 κρεμμύδι ξερό ψιλ/νο
ρίγανη
ελαιόλαδο
αλάτι
ξύδι

Εκτέλεση

Μουσκεύουμε τα κουκιά και τα καθαρίζουμε βγάζοντας το μαυράκι τους.

Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το τσιγαρίζουμε με λίγο λάδι. Βάζουμε τα κουκιά στην κατσαρόλα και βράζουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να χυλώσουν (δεν πρέπει να έχουν πολύ νερό στην αρχή γιατί με λίγο βράζουν καλύτερα). Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο νερό

Προσθέτουμε ελαιόλαδο, αλάτι και ρίγανη και σερβίρουμε με λίγο ξύδι.

Εναλλακτικά μπορούμε να αντικαταστήσουμε τη ρίγανη με φρέσκο άνηθο ή μάραθο και το ξύδι με λεμόνι.

Photo by: Despoina_67

Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Την ήθελα τη συνταγή και μόλις τα φτιάξω θα σου πω εντυπώσεις. Από ό,τι κατάλαβα, μόνο το φύτρο βγάζουμε. Τη φλούδα όχι. Να τα βράσω λες στη χύτρα ή δε χρειάζεται;

Δέσποινα όχι τη φλούδα την κρατάμε. Αν έχεις χύτρα θα γίνουν γρηγορότερα και πιο μαλακά. Εγώ δεν έχω οπότε στην κατσαρόλα.

Ευχαριστώ για την άμεση πληροφόρηση.

Να πω ότι με το βράσιμο όταν θα είναι σχεδόν έτοιμα, θα αρχίσουν να σκάνε (να ανοίγουν) μη το φοβηθείς έτσι γίνεται.

Να σου πω, πως μόλις σηκώθηκα και τα έβαλα να φουσκώσουν.
Τα φρέσκα μας αρέσουν πάρα πολύ και τα μαγειρεύω συχνά. Ξερά, έκανα μια απόπειρα και δεν ξέρω τι πήγε άσχημα και τα πέταξα. Ούτε και θυμάμαι η αλήθεια. Είχα και δεύτερο σακουλάκι όμως. Ευτυχώς. Θα κάνω βέβαια τη μισή δοσολογία σου.

Αχ κι εμένα μου αρέσουν τα χλωρά και σκέτα και με αγκιναρούλες μαζί και μπόλικο άνηθο.

Δεν τα έχω δοκιμάσει ποτέ...η πεθερά μου και η μαμά μου φύτευαν και είχαν πάντα στην κατάψυξη, έβγαζαν και έφτιαχναν αγγιναροκούκια, αλλά εγώ ποτέ...

Τα φτιάχνουμε κι εμείς συχνά αλλά γιαχνί. Ωραία η συνταγή σου Αναστασία.

Και εγώ προτιμώ τα φρέσκα. Ανοιξιάτικο φαγητό. Μου θυμίζει Μ. Εβδομάδα.

Τα ξερά δεν με συγκινούν ιδιαίτερα.

chefoulla έγραψε:Τα φτιάχνουμε κι εμείς συχνά αλλά γιαχνί. Ωραία η συνταγή σου Αναστασία.

Πώς;;;;;;;;;
Θέλω να μάθω, σε παρακαλώ, chefoulla. Pleaseeeeeeeeeeeeeeeeeeee..........

Αναστασία, τα έκανα τα κουκιά. Ο άντρας μου έφαγε ένα πιάτο με τη φλούδα. Εγώ έφαγα ένα πιάτο χωρίς τη φλούδα. Μου φάνηκε πολύ σκληρή. Του άντρα μου όχι. Έβγαλα λοιπόν τη φλούδα, έριξα λάδι ωμό, λεμόνι και ρίγανη όπως είπες και ήταν σούπερ. Σαν βραστά κάστανα.

Μπράβο Δέσποινα! Κατάφερες κι έβγαλες το μαυράκι? Γιατί εγώ συνήθως ζορίζομαι. Αν έχουν περισσέψει θα βγάλεις μια φωτο, να αντικαταστήσουμε αυτή?

Ρένα, έχουν περισσέψει, αλλά δεν ξέρω αν είναι εμφανίσιμα. Θα κάνω αύριο μια προσπάθεια ευχαρίστως. Όσο για το μαυράκι, μετά το πέμπτο κουκί τα παράτησα, γιατί χαλούσε όλη η φλούδα. Δεν υπήρχε το φύτρο. Ήταν βγαλμένο ήδη. Πήρα κουκιά της γνωστής μάρκας οσπρίων.

Α ωραία Δέσποινα, θα το κάνω κι εγώ έτσι άλλη φορά, μια και δεν υπάρχει πρόβλημα.